بررسی ادبیات بومی در رمان« سال‌های ابری» علی اشرف درویشیان

فرهنگ یکی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین نهادهای اجتماعی است که تعیین‌کننده و تشکل‌دهنده‌ی کل نظام اجتماعی است و دارای ابعاد و زوایای گوناگون است. فرهنگ بومی مجموعه‌ای از ترانه-ها، اشعار، قصه‌ها، افسانه‌ها و آداب و رسوم اجتماعی و باورها و عقاید و ... هر جامعه است. نویسندگان معاصر زیادی به رمان بومی و اقلیمی روی آورده‌اند که این نوع رمان به کیفیت و مختصات جغرافیایی و بومی ناحیه‌ای وفادار است و بر محیط خاصی تمرکز یافته و به توصیف خصوصیات بومی و ناحیه‌ای آن منطقه شامل: زبان، آداب، رسوم و . . . آن منطقه می‌پردازد. استان کرمانشاه همواره نفش خاصی در توسعه این رمان‌نویسی داشته است و رمان‌نویسان فراوانی از این منطقه به توسعه و رونق ادبیات بومی و اقلیمی کمک کرده‌اند. علی‌اشرف درویشیان یکی از بزرگترین رمان‌نویسان کرمانشاه و در واقع یکی از یزرگترین رمان‌نویسان در حوزه ادبیات بومی و اقلیمی است که در پژوهش حاضر به بررسی رمان« سال‌های ابری» وی پرداخته و سعی کرده‌ایم در هر بخش گوشه‌هایی از ادبیات بومی را با تکیه بر نمونه‌های استنادی بررسی کنیم.